I took a sip of cappuccino and rela

I took a sip of cappuccino and relaxed in the first-class seat of the Eurostar train as it sped towards Paris.


I wasn't really sure why I was on the train in the first place It certainly wasn't typical of me to drop everything and run off to somewhere like Paris. Actually, my wife Sandra keeps telling me I've become boring in my old age. In fact, Sandra was the reason why I was heading for the French capital.


When I had got home from work the night before I'd found a note from Sandra on the kitchen table. It said that she needed to get away for a few days and would come back later in the week.


She'd done the same thing several times during our twenty-two years of marriage. When she got fed up with things at home she would pack a bag and go, but she always cameback when she was ready.


We had been having a few problems recently, and I had to admit that our relationship had got a bit boring since our youngest daughter had left for university.
After re-reading Sandra's note, it suddenly occurred to me that the following day would be exactly 25 years since Sandra and I first met in Paris. We had always celebrated this date together, but this time she had obviously decided to spend it away from me.


I couldn't really blame her. I'd been working such long hours that we barely saw each other. When we did have some time together, I was usually so exhausted that I simply fell asleepin front of the TV.
I suddenly felt I had to go to Paris on the anniversary of our first meeting. On my own, perhaps, I would be able to see things more clearly.


I decided to catch the first Eurostar train the next morning. Soon after the train arrived at the Gare du Nord in Paris, unsure of where I was going, I bought a ticket and went straight down to the Metro. As the train rushed through the black tunnel, I found my mind going back to that day, 25 years before.


I'd been working in the Paris branch of a London based mercha.nt bank. I remember it was a beautiful spring day and I'd decided to spend my lunch break in the Tuileries gardens. I had bought a baguette and some cold meat and found myself a bench next to a pool.


I'd only been there a few minutes when a gorgeous young lady came up and asked if she could join me. She had a thermos flask of coffee and a bag of fresh fruit.


We sat on the bench, shared our lunch and chatted for ages. Her name was Sandra and she was working in Paris as a nanny. We fell in love, and eventually married three years later in London.


I paused at the gates of the gardens, wishing that Sandra was with me. I eventually went through the gates and walked along the path past the same green trees, statues and flowerbeds.


When I arrived at the pool I saw that the bench was still there. It was empty, so I went over and sat down. I took the food out of the bag, tore off a piece of the baguette and began toeat. Suddenly I heard a woman's voice behind me.


"May I join you?" it said. Startled, I turned around. In disbelief, I watched as my wife, holding a thermos flask of coffee and a large bag of fruit, came round and sat next to me.
She looked wonderful. She'd had her hair done and was wearing a floral print dress.
"Sandra!" I exclaimed.
"I was hoping you'd come, Bill," she smiled.

Результаты (польский) 1:

Wziąłem łyk cappuccino i zrelaksowany w fotelu pierwszej klasy pociągu eurostar jak sped do Paryża.


i nie był pewien, dlaczego był w pociągu, w pierwszej kolejności, że na pewno nie był typowy mi rzucić wszystko i uciec do gdzieś takich jak Paryż. faktycznie, moja żona Sandra ciągle mówi mi, że już się nudzi na starość. W rzeczywistościSandra była powodem, dla którego zmierzał do stolicy Francji.


kiedy dostał z pracy do domu w nocy, zanim znalazł notatkę z sandra na stole w kuchni. to powiedział, że musi wyjechać na kilka dni i wróci później w tygodniu.


zrobiła to samo, kilka razy w ciągu dwadzieścia naszych dwóch latach małżeństwa.kiedy dostałem dość rzeczy w domu ona spakować torbę i iść, ale ona zawsze cameback kiedy był gotowy.


mieliśmy po kilka problemów niedawno i musiałem przyznać, że nasz związek nie ma trochę nudne od naszej najmłodszej córki wyjechał do uniwersytetu.
po nocie lektura Sandry,nagle dotarło do mnie, że następnego dnia będzie dokładnie 25 lat od czasu, Sandra i ja pierwszy spotkali się w Paryżu. my zawsze razem świętowali tę datę, ale tym razem nie miała oczywiście postanowiliśmy spędzić go z dala ode mnie.


ja naprawdę nie mogłem jej winić. Ja pracuje tyle godzin, że prawie nie widywali. kiedy mieliśmy trochę czasu razem,Byłem tak wyczerpany, że zwykle po prostu spadł asleepin przed telewizorem.
i nagle poczułem, że muszę jechać do Paryża w rocznicę naszego pierwszego spotkania. na własną rękę, być może byłbym w stanie widzieć rzeczy wyraźniej.


postanowiłem złapać pierwszy eurostar pociąg następnego dnia rano. wkrótce po pociąg przybył na Gare du Nord w Paryżu, niepewni, dokąd idę,Kupiłem bilet i poszedł prosto do metra. jak pociąg ruszył przez czarny tunel, znalazłem mój umysł wraca do tego dnia, 25 lat temu.


ja pracuje w branży paris banku mercha.nt Londyn na. Pamiętam, to był piękny wiosenny dzień, a ja postanowiłem spędzić przerwę na lunch w ogrodach Tuileries.kupiłam bagietkę i trochę zimnego mięsa i znalazłem się na ławce obok basenu.


ja tylko, że było tam kilka minut, gdy wspaniały młoda dama podszedł i zapytał, czy może do mnie dołączyć. miała termos kawy i torbę świeżych owoców.


usiedliśmy na ławce, wspólny nasz obiad i rozmawialiśmy na wieki. miała na imię Sandra i pracowała w Paryżu jako opiekunka. zakochaliśmy się w sobie,i ostatecznie poślubił trzy lata później w Londynie.


i zatrzymał się przy wjeździe do ogrodów, które chcą, że Sandra była ze mną. I w końcu przeszedł przez bramę i ruszył ścieżką przeszłości tych samych zielonych drzew, posągi i kwietniki.


kiedy przyjechałem na basenie widziałem, że ławka była nadal. był pusty, więc poszedłem i usiadłem. Wziąłem jedzenie z worka,oderwał kawałek bagietki i zaczął toeat. Nagle usłyszałem kobiecy głos za mną.


"Mogę się przyłączyć?" powiedział. zaskoczony, i odwrócił się. z niedowierzaniem, i patrzyłem, jak moja żona, trzymając termos kawy i dużą torbę z owocami, przychodził i usiadł obok mnie.
wyglądała cudownie. Miała włosy zrobione i miała na sobie sukienkę wydruku kwiatów.
"sandra" I zawołał.
"Miałem nadzieję, że przyjdziesz, rachunek", uśmiechnęła się.

Результаты (польский) 2:

Wziął łyk cappuccino i zrelaksowany w najwyższej klasy siedzenia pociągu Eurostar, jak on pędził w kierunku Paryża.


nie byłem pewien, dlaczego byłem na pociąg w pierwszej kolejności to na pewno było typowe dla mnie, aby rzucić wszystko i uciekł gdzieś jak Paryż. Faktycznie moja żona Sandra powtarza mi że już staje się nudne w moim wieku. W zasadzie Sandra był powód dlaczego zmierzał do francuskiej stolicy.


Kiedy miał wróciłem do domu z pracy w nocy znalazłem notatkę z Sandra na stole w kuchni. Mówi, że ona musiała uciec na kilka dni i wróci później w tygodniu.


ona uczyniła to samo kilka razy podczas naszych dwadzieścia dwa lata małżeństwa. Kiedy się ona dość z rzeczy w domu, ona spakować torbę i iść, ale ona zawsze cameback gdy ona była gotowa.


my był o kilka problemów niedawno, i musiałem przyznać, nasz związek miał trochę nudne, ponieważ nasza najmłodsza córka opuściła na Uniwersytet.
po czytaniu Uwaga Sandry, nagle dotarło do mnie, że następnego dnia będzie dokładnie 25 lat od Sandra i po raz pierwszy spotkali się w Paryżu. My zawsze świętowała ten dzień razem, ale tym razem oczywiście zdecydowała się wydać to od mnie


jej naprawdę nie można winić. Ja mia³ by³ dzia³anie takie długie godziny, że ledwo widział siebie. Kiedy mieliśmy trochę czasu razem, Zazwyczaj byłem tak wyczerpany, że I po prostu spadł asleepin przodu TV.
nagle czułem, miałem iść do Paryża w rocznicę naszego pierwszego spotkania. Na własną rękę, być może, będę mógł widzieć rzeczy wyraźniej.


I postanowił złapać pierwszy pociąg Eurostar następnego dnia rano. Wkrótce po pociąg przybył do dworca Gare du Nord w Paryżu, nie wiadomo, dokąd idę, Kupiłem bilet i poszedł prosto do metra. Jak pociąg pędził przez czarny tunel, znalazłem mój umysł, wracając do tego dnia, 25 lat przed.


miał pracuje w branży Paryż Londyn na mercha.nt banku. Pamiętam, że był to dzień piękny wiosną i postanowił spędzić mojej przerwy obiadowej w ogrodach Tuileries. Miał kupić bagietki i niektóre wędliny i znalazłem się w ławce obok basen.


tylko miał był tam kilka minut, kiedy wspaniałe panienka podszedł i zapytał, czy może ona dołączyć mnie. Miała termos kawy i worek świeży owoc.


my usiadł na ławce, wspólne lunch i rozmawiał przez wieki. Jej nazwa była Sandra i pracowała w Paryżu jako niania. Spadła w miłości, i ostatecznie poślubił trzy lata później w Londynie.


I zatrzymał się u bram ogrodu, które chcą, że Sandra był ze mną. Ostatecznie przeszedł przez bramy i szedł wzdłuż ścieżki przeszłości tych samych zielonych drzew, posągi i kwietniki.


kiedy przyjechałem na basenie, widziałem, że ławki tam jeszcze. To była pusta, więc podszedł i usiadł. Wziąłem żywności z worka, urwał kawałek bagietki i zaczął toeat. Nagle usłyszałem głos kobiety za mnie


"I może przystąpić do Ciebie?" to powiedział. Zaskoczony, I zawrócił. Z niedowierzaniem, obserwował, jak moja żona, Termos z kawą i duży worek owoców, przychodził i siedział obok mnie
spojrzała wspaniałe. Ona miała jej włosy zrobione i sobie kwiatowy wydruku sukienka.
"Sandra!" Krzyknąłem.

"Miałem nadzieję, że przyjdziesz, Bill," uśmiechnęła się.