ბავშვობა გვეძახის, წამოდი,წავიდეთ!ი

ბავშვობა გვეძახის, წამოდი,წავიდეთ!
იქ,სადაც ოცნებებს აღვიძებს ტყე-ველი,
იქ,სადაც თვალები სიწმინდეს ასხივებს,
იქ,სადაც შორსაა ცოდვისგან ხელები.
წამოდი,გავცილდეთ ამ დაღლილ სამყაროს,
არ გვინდა ამდენი შავ-თეთრი ფერები,
ცხოვრება ჩვენ ისევ ვარდისფრად დავხატოთ
და მუდამ ერთგულად ჩავკიდოთ ხელები.
გავუყვეთ ხასხასა,დანამულ ბილიკებს,
ვიაროთ დილამდე ცათ აწვდილ აღმართზე,
იქ,სადაც ჰაერიც წუხილებს ამშვიდებს,
იქ,სადაც გრძნობებში არ გთხოვენ არაფერს.
ვირბინოთ მთელი დღე ანკარა წყაროსთან,
დავიცვათ ცოდვისგან,დაღლილი სულები,
ვიტკინოთ სიცელქით მუხლები,რა მოხდა?!
ოღონდაც,არავინ გვატკინოს გულები.
არ მინდა იქ,სადაც სიყვარულს გვიშლიან,
გამთბარი ხელები გრძნობებს ვერ ამხელენ,
იქ,სადაც ყველაფერს წონიან,ყიდიან,
და სადაც ოცნებებს ტყუილზე აგებენ.
ბავშვობა გვეძახის,წამოდი წავიდეთ!
ძვირფასო,თავიდან დავიწყოთ სიცოცხლე!
ავისხავ სხეულზე მზისთვალა გვირილებს,
დავითვლი ათამდე,მოდი და მიპოვე!

Результаты (русский) 2:

Как ребенок, позвоните нам, приходят и уходят!
Где мечты вызывает лес-поле,
где глаза излучает чистоту,
куда подальше от греха руки.
Ну, место этого усталого мира,
мы не хотим так много черно-белого цвета,
жизнь , которую мы до сих пор розовый ничья
и быть лояльным держаться за руки.
следуют свежие, совершенные увлажненные пути,
ходить по утрам цать достигая подъем,
где воздух также обеспокоен спокойствия,
где чувства не просят сделать что - нибудь.
работать весь день в Анкаре в источнике,
чтобы защитить его от греха, уставших душ,
vitkinot sitselkis локтях, какие случилось?!
»он, никто наши чувства сердца.
Я не хочу идти туда, где любовь запрещайте нам
нагретый руки чувства берегите,
где все взвешивают, продать его,
и где мечты лежат ответственность. ,
как ребенок, звоните нам, приходите , чтобы пойти!
Дорогой, чтобы начать новую жизнь!
aviskhav тело mzistvala ромашка,
сосчитать до десяти, иди и найди меня!