Το 293 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλ

Το 293 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός εισήγαγε ένα νέο σύστημα διοίκησης της αυτοκρατορίας, την τετραρχία, με το οποίο διαμοιραζόταν η αυτοκρατορική εξουσία σε τέσσερις συναυτοκράτορες, ο καθένας από τους οποίους διοικούσε μία μεγάλη γεωγραφική και διοικητική περιφέρεια, που ονομαζόταν υπαρχία. Στο κάθε τμήμα κυβερνούσε ένας καίσαρας και ένας αύγουστος.Συγκεκριμένα στο ανατολικό τμήμα κυβερνούσε ο Διοκλητιανός Αύγουστος μαζί με τον καίσαρα Γαλέριο ενώ αντίθετα στο δυτικό κυβερνούσαν ο Κωνστάντιος Χλωρός καίσαρας και ο Μαξιμιανός αύγουστος. Διαμάχες ξέσπασαν ανάμεσα στους διαδόχους του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού.Ο γιος του Κωνστάντιου Χλωρού Κωνσταντίνος, αφού νίκησε τον Μαξέντιο έξω από τη Ρώμη το 312, κυριαρχεί στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας μαζί με τον Λικίνιο στο ανατολικό. Μαζί με τον Λικίνιο εκδίδουν το διάταγμα των Μεδιολάνων (313), το οποίο θέσπιζε την ανεξιθρησκία. Με αυτό, σταμάτησαν οι διωγμοί των χριστιανών και αναγνωρίστηκε ο χριστιανισμός ως θρησκεία. Τέλος ο Κωνσταντίνος νικά τον Λικίνιο το 324 και γίνεται μονοκράτορας. Ο, μονοκράτορας πλέον, Κωνσταντίνος ιδρύει ένα νέο διοικητικό κέντρο στην ανατολή μεταφέροντας την πρωτεύουσα από τη Ρώμη στο Βυζάντιο,που μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη. Τα εγκαίνια της νέας πόλης έγιναν στις 11 Μαΐου 330. Επίσης διακρίνει την πολιτική από την στρατιωτική εξουσία στη διοίκηση των επαρχιών. Κόβει σταθερό χρυσό νόμισμα (solidus) και δείχνει ευνοϊκή μεταχείριση και ενισχύει τον Χριστιανισμό. Το 325 συγκαλεί ο ίδιος την Α' Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια της Βιθυνίας, για την ειρήνευση της Εκκλησίας. Οι λόγοι μεταφοράς της πρωτεύουσας ήταν τρεις. Πρώτον, το ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας διέθετε ακμαίο πληθυσμό και οικονομία. Δεύτερον, η γεωγραφική θέση της Κωνσταντινούπολης ήταν ιδανική, αφού είχε φυσική οχύρωση και ήταν κοντά στα σημεία των συγκρούσεων με τους Πέρσες στην ανατολή και με τα γερμανικά φύλα-Γότθους στον Βορρά, στο σύνορο του Δούναβη.

Το Βυζάντιο αποτελεί ένα ιδιότυπο ιστορικό φαινόμενο: ο Κωνσταντίνος αναγνωρίζεται ως ο πρώτος Βυζαντινός αυτοκράτορας χωρίς όμως να είναι και ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας, ενώ το Βυζάντιο είναι η μόνη αυτοκρατορία, που δεν κτίσθηκε πάνω στα ερείπια μιας άλλης ως προϊόν στρατιωτικών επιτυχιών, αλλά ήταν αποτέλεσμα των εξελίξεων στον ρωμαϊκό κόσμο.

Το 395 ο Θεοδόσιος Α' διαίρεσε και πάλι την αυτοκρατορία: το ανατολικό τμήμα που περιλάμβανε τις υπαρχίες Ανατολής και Ιλλυρικού δόθηκε στον 17χρονο γιο του Αρκάδιο και το δυτικό που περιλάμβανε τις υπαρχίες Ιταλίας-Αφρικής και Γαλατίας στον 11χρονο γιο του Ονώριο. Η διαίρεση αυτή αποδείχθηκε οριστική, καθώς τα δύο τμήματα δεν επρόκειτο ποτέ πια να ενωθούν σε ένα σύνολο, με εξαίρεση την περίοδο της βασιλείας του Ιουστινιανού.

Έτσι μοιρασμένη η ρωμαϊκή αυτοκρατορία αντιμετώπισε ως τα τέλη του 5ου αι. τις επιθέσεις γερμανικών και άλλων φύλων, τα οποία είχαν αρχίσει ήδη από τον 3ο αιώνα να εισδύουν στην Ευρώπη. Η έκβαση αυτού του αγώνα ήταν διαφορετική για τα δύο τμήματα της αυτοκρατορίας. Το έτος 476 σημαδεύει την οριστική πτώση του δυτικού ρωμαϊκού κράτους, ενώ η οικονομικά ισχυρότερη Ανατολή γνώριζε μια περίοδο σχετικής ισορροπίας, εσωτερικής και εξωτερικής.


Η Βυζαντινή αυτοκρατορία στη μεγαλύτερη έκτασή της επί Ιουστινιανού.

Η έκταση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας με το πέρας των αιώνων.
Ως συνέχεια της ρωμαϊκής, η Βυζαντινή αυτοκρατορία κληρονόμησε τον γεωγραφικό της χώρο και η προσπάθεια για την αποκατάσταση της αυτοκρατορίας στα παλαιά της σύνορα παρέμεινε θεμελιώδης αξία της βυζαντινής ιδεολογίας. Η προσήλωση σ' αυτήν ή, αντίθετα, η εγκατάλειψή της, διαίρεσε πολλές φορές τον πολιτικό κόσμο και τον λαό του Βυζαντίου και προσανατόλισε τη βυζαντινή διπλωματία.

Μεγάλη προσπάθεια για να ανακτηθούν τα χαμένα εδάφη κατέβαλε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός (527-565). Η εξωτερική πολιτική του ήταν σύμφωνη με τη ρωμαϊκή παράδοση και πολύ φιλόδοξη, αλλά ξεπερνούσε τις δυνατότητες του κράτους. Αν και η αυτοκρατορία, μετά την ανάκτηση δυτικών περιοχών, περιελάμβανε πλέον την παλαιά υπαρχία Ιταλίας-Αφρικής καθώς και ένα μικρό τμήμα στα νότια της Ιβηρικής χερσονήσου, οι πόλεμοί του σε Δύση και Ανατολή απογύμνωσαν τις ευρωπαϊκές επαρχίες από στρατεύματα και άδειασαν τα κρατικά ταμεία. Η κατάσταση αυτή εξασθένισε τη διεθνή θέση του Βυζαντίου και είχε ολέθριες επιπτώσεις στην εδαφική ακεραιότητα του κράτους επί των διαδόχων του.

Результаты (русский) 1:

В 293 император Диоклетиан ввел новую систему управления империи, Тетрархия, с которым имперской власти была разделена на четыре со emperors, каждый из которых командовал обширные географические и административные области, называется yparchia. В каждом сегменте правили Цезаря и августа. в восточной части правили Diocletian августа вместе с Cesare Галерио, в то время как Запад правили Констанция i хлора Цезарь и Август Максимиана. Споры вспыхнули среди продолжателей Диоклетиана и Максимиана. Constantio сын Константин, свежий после того, как он победил-вне Рима в 312, доминирует в западной части империи вместе с Лициний на Востоке. Вместе с Licinius издать указ Милана (313), которая устанавливается свобода вероисповедания. С этим они прекратили преследование христиан и христианство было признано как религия. Конец Константин поражений Лициний в 324 и становится самодержцем. , В настоящее время, ' Константин основал новый административный центр на Востоке путем переноса столицы из Рима в Византию, переименован Istanbul. Торжественное открытие нового города были проведены 11 мая 330. Также различают политики от военных властей в администрации провинций. Она режет фиксированная Золотая монета (Солидус) и показывает фаворитизма и укрепляет христианство. 325 проводит сам Первый Вселенский собор в Никее, мир церкви. Причины перевода капитала было три. Во-первых Восточная часть империи была процветающей населения и экономики. Во-вторых географическое положение Стамбула была идеальной, естественный оборонительное сооружение и близко к точкам конфликта с персами на Востоке и германские народы готы в севере, на границе Danube.Το Βυζάντιο αποτελεί ένα ιδιότυπο ιστορικό φαινόμενο: ο Κωνσταντίνος αναγνωρίζεται ως ο πρώτος Βυζαντινός αυτοκράτορας χωρίς όμως να είναι και ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας, ενώ το Βυζάντιο είναι η μόνη αυτοκρατορία, που δεν κτίσθηκε πάνω στα ερείπια μιας άλλης ως προϊόν στρατιωτικών επιτυχιών, αλλά ήταν αποτέλεσμα των εξελίξεων στον ρωμαϊκό κόσμο.Το 395 ο Θεοδόσιος Α' διαίρεσε και πάλι την αυτοκρατορία: το ανατολικό τμήμα που περιλάμβανε τις υπαρχίες Ανατολής και Ιλλυρικού δόθηκε στον 17χρονο γιο του Αρκάδιο και το δυτικό που περιλάμβανε τις υπαρχίες Ιταλίας-Αφρικής και Γαλατίας στον 11χρονο γιο του Ονώριο. Η διαίρεση αυτή αποδείχθηκε οριστική, καθώς τα δύο τμήματα δεν επρόκειτο ποτέ πια να ενωθούν σε ένα σύνολο, με εξαίρεση την περίοδο της βασιλείας του Ιουστινιανού.Έτσι μοιρασμένη η ρωμαϊκή αυτοκρατορία αντιμετώπισε ως τα τέλη του 5ου αι. τις επιθέσεις γερμανικών και άλλων φύλων, τα οποία είχαν αρχίσει ήδη από τον 3ο αιώνα να εισδύουν στην Ευρώπη. Η έκβαση αυτού του αγώνα ήταν διαφορετική για τα δύο τμήματα της αυτοκρατορίας. Το έτος 476 σημαδεύει την οριστική πτώση του δυτικού ρωμαϊκού κράτους, ενώ η οικονομικά ισχυρότερη Ανατολή γνώριζε μια περίοδο σχετικής ισορροπίας, εσωτερικής και εξωτερικής.Η Βυζαντινή αυτοκρατορία στη μεγαλύτερη έκτασή της επί Ιουστινιανού.Η έκταση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας με το πέρας των αιώνων.Ως συνέχεια της ρωμαϊκής, η Βυζαντινή αυτοκρατορία κληρονόμησε τον γεωγραφικό της χώρο και η προσπάθεια για την αποκατάσταση της αυτοκρατορίας στα παλαιά της σύνορα παρέμεινε θεμελιώδης αξία της βυζαντινής ιδεολογίας. Η προσήλωση σ' αυτήν ή, αντίθετα, η εγκατάλειψή της, διαίρεσε πολλές φορές τον πολιτικό κόσμο και τον λαό του Βυζαντίου και προσανατόλισε τη βυζαντινή διπλωματία.Μεγάλη προσπάθεια για να ανακτηθούν τα χαμένα εδάφη κατέβαλε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός (527-565). Η εξωτερική πολιτική του ήταν σύμφωνη με τη ρωμαϊκή παράδοση και πολύ φιλόδοξη, αλλά ξεπερνούσε τις δυνατότητες του κράτους. Αν και η αυτοκρατορία, μετά την ανάκτηση δυτικών περιοχών, περιελάμβανε πλέον την παλαιά υπαρχία Ιταλίας-Αφρικής καθώς και ένα μικρό τμήμα στα νότια της Ιβηρικής χερσονήσου, οι πόλεμοί του σε Δύση και Ανατολή απογύμνωσαν τις ευρωπαϊκές επαρχίες από στρατεύματα και άδειασαν τα κρατικά ταμεία. Η κατάσταση αυτή εξασθένισε τη διεθνή θέση του Βυζαντίου και είχε ολέθριες επιπτώσεις στην εδαφική ακεραιότητα του κράτους επί των διαδόχων του.

Результаты (русский) 2:

В 293 римский император Диоклетиан ввел новую систему управления империей, Тетрархии, который разделил императорскую власть в четырех совместных императоров, каждый из которых командует большой географический и административный регион, называемый Там. В каждой секции правили Цезарем и avgoustos.Sygkekrimena в восточной части Диоклетиане вынес решение в августе вместе с Цезарем Галериуса в то время как западные правили императора Констанция Хлора и Максимиана Августом. Противоречия вспыхнули среди наследников Диоклетиане и Maximianou.O сына Констанция Хлора Константина, после победы над Максентия из Рима в 312 году , доминирует в западной части империи вместе с Лициния на востоке. Наряду с Лицинием издал Миланский эдикт (313), который установил свободу религии. При этом, они прекратили преследование христиан и христианство было признано в качестве религии. Наконец Константин побеждает Лициния в 324 и становится единственным императором. О, теперь единственным императором, Константин основал новый административный центр на Востоке путем переноса столицы из Рима в Византию, переименовал Константинополь. Инаугурация нового города были сделаны на 11 мая, 330. Кроме того, различают политику от военной силы в администрации провинции. Режет стабильную золотую монету (солидус) и показывает благоприятный режим и усиливает христианство. В 325 он созвал Первый Вселенский Собор в Никее в Вифинии, за мир в Церкви. Перенос столицы было три причины. Во- первых, восточная часть империи обладали процветающий населения и экономики. . Во- вторых, географическое положение Стамбула было прекрасно, как это было естественное укрепление и был близок к точкам конфликта с персами на востоке и германские племена-готами на севере, на границе Дуная

Византия является своеобразным историческим явление: Константин признан первым византийским императором , не будучи последним римским императором, в то время как Византия является единственной империей, не был построен на руинах другого , как продукт военных успехов, но в результате событий в римском мире.

395 Феодосий он снова разделил империю: восточная часть , которая включала существующий Восток и Иллирик был 17 - летний сын Arcadius и запад , который включал итальянские-африканских владений и Галлии в 11 - летний сын Гонория. Это деление оказалось окончательным, так как две части никогда не собирается больше объединяются в единое целое, в период царствования Юстиниана за исключением того .

Это поделили Римская империя столкнулась с конца 5 - го века. немецкие и другие секс - атаки, которая началась с 3 - го века , чтобы проникнуть в Европу. Результатом этой борьбы различны для двух частей империи. 476 год знаменует окончательное падение Западной Римской империи, в то время как экономически сильный Восток знал период относительного равновесия, внутренней и внешней.


Византийской империи в наибольшем расширении Юстиниана.

Степень Византийской империи в конце времени.
После Римская, Византийская империя унаследовала географическая область , и усилия по восстановлению старой империи границы остается фундаментальной стоимости византийской идеологии. Приверженность к нему или, наоборот, отказ, разделить много раз политический мир и народ Византии и ориентировали византийской дипломатии.

Большие усилия , чтобы восстановить утраченные территории , сделанные императором Юстинианом (527-565). Внешняя политика была в соответствии с римской традицией и очень амбициозная, но превысил возможности государства. Хотя империи, после восстановления западных областей, в том числе и в настоящее время старые итальянские-африканских владений и небольшую часть на юге Пиренейского полуострова, войны в Западной и Восточной Европы провинциях зачищенные войск и опустошил государственную казну. Эта ситуация ослабляет международное положение Византии и оказала разрушительное воздействие на территориальную целостность государства над его наследников.

Результаты (русский) 3:

◦ в 293 году римский император δ ι ι Альфа Каппа Тау λ η v  ό ς империи введена новая система управления, τ ε τ ρ ρ χ ί Альфа Сигма Альфа, четыре из которых υ vinter υ τ ◦ Каппа Тау ◦ ρ ά ρ ι Альфа μ ◦ ε ς δ Зета ό ι ρ α τ альфа v  империи власти, каждый человек отвечает за большой географической и административный район, известный как υ пи альфа ρ χ ί Альфа.на каждый сегмент ύ гамма ◦ Альфа Сигма Тау ◦ υ ς. σ υ Йота Каппа Каппа Эпсилон Гамма ρ μ έ vinter правления Август Цезарь и правления ι ◦ Восточной и δ Йота Каппа Тау λ η альфа v  ό ς Цезарь ρ ι ◦ λ έ гамма - Альфа, а в Западной правления Каппа Тау ά Омега v  ι ◦ σ v  τ ς ξ ι ι мкм гипохлорита натрия мг альфа альфа v  ό ς и Август Цезарь.в наследник δ ι ◦ разразился конфликт между Альфа Каппа Йота v  ◦ λ η τ ξ ι мкм ύ и мг Альфа Альфа ◦ Йота Каппа ύ. ◦ v  Омега v  ά τ ι ◦ Сигма Тау v  υ гипохлорит натрия сын Константин после поражения мг альфа ξ покинуть Рим, он έ ι ◦ 312 империи v  τ запад, восток и Гай Лициний.Гай Лициний выпуск с указа δ ι ◦ μ ε λ ά v  Омега v  (313), это создание религиозной свободы.Таким образом, прекратить преследование христиан и признать, что христианство - это религия.И наконец, Константин победил ли стать μ ◦ большой Chemical Industry, v  ◦ ρ ά ◦ ρ Альфа Каппа Тау ς 324.◦ v  ◦ теперь, мкм ά ◦ ρ Альфа Каппа Тау ρ между ς Константин построен новый Административный центр, Восточный, из Рима в столице византийской, переименован в Константинополе.для открытия новых городов 11 мая 330.политики также отличить от военного командования в провинциях.режущий стабильности монет (солид) и показывать расширение преференциального режима и христианство.325 год конференцию в мире, он ί Альфа бета ι тета υ v  ς Nice, церкви мира.причина заключается в том, что три движения в столице.Во - первых, в восточной части империи населения и экономики на плаву.Во - вторых, Стамбул - идеальное географическое положение, поскольку он является физическая укреплений вблизи и конфликтов, Восточный и персы и ГИС